zondag 20 mei 2012

Ons Engeltje en de vlinder

Misschien is het sommige van jullie al opgevallen, misschien ook niet.

Bij mijn voorstelblogje heb ik verteld dat wij 4 kinderen hebben. 3 Kindjes hier en 1 in de hemel, vandaar ook het sterretje achter zijn naam.

Mijn man wilde altijd 2 kinderen. Dat vond hij genoeg. Ik niet, ben dol op kinderen en in mijn hart is genoeg ruimte voor een elftal. Nu zijn er dat wel wat teveel, maar 4 vond ik toch wel erg leuk. Maar omdat mijn man er "maar" 2 wilde, was ik er blij met mijn 2 oudste kinderen. Meer kinderen zouden er niet meer komen....

Het is mei 2002. Mijn zus trouwt en ik kom er achter dat ik 2 weken overtijd ben...
Ik was/ben nooit overtijd, alleen als ik zwanger ben. Maar dat kon helemaal niet, want ik had immers een spiraal.
Na een zwangerschapstest in het ziekenhuis bleek ik toch zwanger. Na veel gesprekken onder elkaar, maar ook met de huisarts, besloten we eerst de echo af te wachten. Daar zagen we een schitterend kloppend hartje en onze keus was direct gemaakt. Waar er 2 kunnen eten, kunnen er ook 3 eten.
Ons kindje wordt verwacht op 25 december...

Mijn zwangerschap was erg spannend. Ik heb veel bloedingen gehad en was dus telkens bang dat het alsnog verkeerd ging. Maar ook had ik nachtmerries en sterkte gevoelens.
Maar na de 16de week stopte de bloedingen en vond ik dat ik maar eens moest gaan genieten van mijn zwangerschap.
In de 20ste week lieten we een "pret"echo maken. Een schitterend ventje met alles erop en eraan. Alles zag er goed uit, we hoefden ons niet meer druk te maken. Tot...

Week 23. Als we 's avonds naar bed gaan, voel ik mijn vruchtwater lopen. Dat is geen goed teken. Ik moet direct naar het ziekenhuis en word aan de weeënremmers gelegd.
Ik voel aan mijn moedergevoel dat het niet goed gaat aflopen. Ik stel dan ook een boel vragen aan de verpleegsters. De gyn beloofd dat we maandag naar Rotterdam gaan, want daar kunnen ze meer.
Vooral nu nog niet piekeren wordt er gezegd.

7 September. 's Morgens om 7.03u voel ik mijn zoontje geboren worden. Mijn man mocht die nacht blijven slapen, dus is er ook bij. Hij leeft nog. Is 38 cm lang en weegt 650 gram. Een flink ventje voor zijn 23/5 weken, maar te jong voor toeters en bellen. Micca* overlijd na 1,5 uur in de armen van mijn man.

25 December. De dag dat ik uitgerekend was.
Mijn ouders hadden ons meegenomen naar Limburg om onze gedachte een even te kunnen verzetten, maar ik wilde op de uitgerekende datum thuis zijn.

Bij thuiskomst bracht ik de koffers naar boven. Als ik op de overloop kom, krijg ik de schrik van mijn leven. Een groot "zwart" beest zit op de muur. Mijn eerste gedachte... een spin en daar ben ik panisch bang voor. Ik roep dus mijn man.
Hij komt naar boven en ziet op de muur geen spin, maar een dagpauwoog. Dat is werkelijk een schitterende vlindersoort.

Juli 2003. Al een hele week vliegt er regelmatig een dagpauwoog door de tuin. Telkens als ik hem zie, krijg ik een gelukkig gevoel.
Ik ben nog niet overtijd, maar voel dat ik de zwangerschapstest met een "gerust" hart kan doen. De test is positief.


Steeds als er een reden is om even te komen kijken, zien wij ons dagpauwoog-vlindertje. Voor ons een teken van boven...

TOT BLOGS!




11 opmerkingen:

  1. Lieve Manon dank je voor je lieve knuffel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ow wat heftig! Maar toch weer mooi wat die vlinder voor je kan betekenen. Een knipoog van God ;)
    Dikke knuf

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Ester,

    Micca zal altijd bij jullie zijn en soms....dat kan je hem zien of geeft hij een teken. Iedere keer als ik het verhaal lees, krijg ik weer een brok in mijn keel. Je bent een Top-Mama, Ester!

    Liefs, Anna.
    http://allemaalmama.blogspot.com/

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Esther wat lief dat je dit deelt. Ik heb er de afgelopen dagen steeds aan gedacht. Ook ik schiet vol als ik lees over jullie kleine ventje dat bij papa in zijn armen overlijdt. Heel heftig, ik ben ook een moeder van vier en ik weet hoe graag ik ze alle vier bij me heb.
    Maar ook een glimlach vanwege de mooie betekenis van de vlinder.
    Van mij een dikke knuffel.
    Liefs Talitha

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Lieve Talitha, nu weet je gelijk waarom vlinders zo speciaal zijn voor me...

      Dankjewel voor je knuffel!

      Liefs, Esther

      Verwijderen
  5. Wat een heftige dingen heb je meegemaakt! En wat prachtig dat jullie kleine mannetje jullie nog af en toe als vlindertje komt opzoek!
    Dikke knuff!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve Esther,

    Het was even slikken toen ik je verhaal las. Ik begrijp het gevoel met de vlinder. Mijn vader hield van sneeuw, net voor zijn dood vroeg hij zich af wanneer het nog eens zou sneeuwen, de ochtend toen hij stierf dwarrelden er sneeuwvlokjes naar beneden.Wanneer het sneeuwt,is hij er even net dat tikkeltje meer.
    liefs Iris

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dankjewel voor je lieve woorden Iris!

      En wat mooi dat er ook voor jouw zo'n bijzonder iets is, waardoor je vader net even iets meer bij je is dan anders.

      Liefs, Esther

      Verwijderen